شهر زلزله خیز....

غزل بهانه ی خوبی است ، فرصتی ناچیـــــز
برای من که از انبوه غم شدم لبریـــــــــــــــز
ملال نیست به جز دوری ات گلـــــــــــــم اما
چقدر زندگی ام بی تو شد ملال انــــــــــــگیز
چه لرزه های مهیبی به جان مـــــــــــن افتـاد
دوباره زلزله افتــــــاد دوره در تبریـــــــــــز
چهار شــــــــــانه گرفتنــــــــد زیر تابــــوتت 
چهارشانه ی من خـــــــواب رفته ای ؟ برخیز
چقدر بوسه به پیشانـــــــــــــــــی ات زدم اما
امان نمیدهد اینبار شهــــــــــــــــرِ زلزله خیز
خیال میکنم این خواب ، خواب پاییــزی است
امان از اینهمه خواب و امان از این پایــیــــز