گوشه ی شکسته

شیشه ها هم دلشان لک زده از دوریِ تو

روزگاری تو فقط بودی و من حـــــــــوریِ تو

نیستی حیف ولی باز هنـــــــوزم که هنوز

سینِ من می زند از سینه ی سنتوریِ تو

در و دیوار که سهل است بیـــــا خوب ببین

بیقرار است در این باغچه شیپـــــــوریِ تو

لحظه ی رفتنتان هــــم که خدا شاهد بود

بوی گُـل پخش شــــــــد از پیکرِ کافوریِ تو

سازِ رفتن که زدی ، کوک شدی ، پیدا بود

که شکسته است مقامِ دلِ مــــاهوریِ تو

چه کسی بود که حتی به خیالـش برسـد

مرگ ، من را بکند وصله ی ناجـــــوریِ تو؟

عزیز...

سقوط کرده ام از چشمتـــان دوباره عزیز

نفس دو مرتبه افتاده بر شمــــــــاره عزیز

از آسمانِ شما هی ستـــــــاره می بارد

کجا شبِ من و آخر کجا ستــــــاره عزیز؟

تمامِ آنچه برایت نوشته بــــــــــــودم شد

هــــــــــزار دفترِ صــــد برگِ پاره پاره عزیز

مرا بکُش چه نیازی به حکمِ قرآن است؟

به کارِ خیــــــر نباید که استـــــخاره عزیز

نمانده است به جز تیغ و زهـــــر دیگر آه

به پیشِ پایِ منِ خسته راهِ چـــاره عزیز

برایِ کشتنِ من تیغ و زهر لازم نیــست

تو امر کن که بمیرم به یک اشـــاره عزیز