گوشه ی شکسته

شیشه ها هم دلشان لک زده از دوریِ تو

روزگاری تو فقط بودی و من حـــــــــوریِ تو

نیستی حیف ولی باز هنـــــــوزم که هنوز

سینِ من می زند از سینه ی سنتوریِ تو

در و دیوار که سهل است بیـــــا خوب ببین

بیقرار است در این باغچه شیپـــــــوریِ تو

لحظه ی رفتنتان هــــم که خدا شاهد بود

بوی گُـل پخش شــــــــد از پیکرِ کافوریِ تو

سازِ رفتن که زدی ، کوک شدی ، پیدا بود

که شکسته است مقامِ دلِ مــــاهوریِ تو

چه کسی بود که حتی به خیالـش برسـد

مرگ ، من را بکند وصله ی ناجـــــوریِ تو؟